Eten en alles wat daarbij komt kijken is een veel besproken onderwerp in ons huishouden. Discussies over inkoopbeleid en gezondheid zijn hier ook onderdeel van. En wie wint, is de koppige of juist degene die kan accepteren?
De laatste werkdag van de week zit erop. Thuis tref ik mijn vriend die, tot mijn verbazing, al zo goed als klaar is met de voorbereidingen voor de avondmaaltijd. Om het weekend in te luiden stelt hij een borrel in onze stamkroeg voor. Wat een goed idee! Een drankje drinken en daarna eten.
Verbazing
Al snuffelend in de keuken valt mijn oog op het avondmaal, Mexicaanse burrito’s… Kleine alarmbelletjes rinkelen en mijn wenkbrauwen gaan omhoog. Mijn verbazing is compleet als ik constateer dat de burrito’s uit een pakje komen! Je weet wel, zo’n pakket met verschillende zakjes kruidenmix en deegwaren.
Verontwaardiging
Het eerste wat ik uitroep ‘uit een pakje!?’. De beginnende boosheid bij het bevestigende antwoord slaat al snel over in teleurstelling. Hij weet toch wat mijn standpunt is ten opzichte van het koken met pakjes.
Discussie
Direct vliegen de excuses me om de oren. Het was zo goedkoop, maar 1 euro! Ik begin niet eens over de zoute smaak of ingrediënten die gebruikt worden in de mix waar je niet blij van wordt.
Daarnaast zie ik dat er vanalles in huis gehaald is aan ingrediënten, terwijl al die groente van eerder deze week liggen te verpieteren. Dus ik mag weer al die resten verwerken. Net nu ik een paar dagen vrij ben en ook eens wat nieuws met andere ingrediënten wil proberen…
Dilemma
Oh, ik heb nu al spijt van mijn eerste reactie. De vrolijke weekend stemming staat onder druk.
Eten moeten we toch en weggooien is geen optie. En stiekem vind ik deze variant wel lekker. Prima hap na een biertje. Blijven klagen heeft geen nut. Mijn punt is gemaakt.
Acceptatie
Voorop staat dat ik het geweldig vind dat mijn vriend dit gepland heeft. Het eten staat klaar als wij thuis komen van de borrel. Even in de oven en happen maar! Loslaten kan zo bevrijdend werken.
Overigens verdwijnen 2 van de 3 mix zakjes, na een hilarisch moment, dat je ze alleen kunt bewaren met de bereidingswijze die zich op de doos bevindt, in de prullenbak. Uiteraard ligt die doos al lang en breed bij het oud papier.
Samen lachen om zoiets onbenulligs als een discussie over wel of niet uit een pakje eten, is het beste wat je kunt doen. Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten en de overige burritos ingevroren.
Mijn tip
Dit gerecht met burrito’s, kun je ook maken zonder de hulp van een pakje. Een goed voorbeeld vind je op deze blog: Bijna net zo lekker als thuis.
Een gedachte over “Burritos or no burritos – de fases van acceptatie”